ประสบการณ์ครั้งแรกที่ได้เห็นอะไรใหญ่โต มโหฬารเช่นนี้ ซึ่งมันก็คือ Grand Canyon, Arizona นั่นเอง ทริปนี้เราไปกันทั้งสิ้น 5 คน (เต็ม 1 คันรถพอดี) ได้แก่ หยกราชินี พี่โอม Takuya และก็ Hassan ทริปนี้ถือได้ว่าเจอเรื่องไม่คาดฝันที่สุดั้งแต่เกิดมาเลย
เริ่มด้วยเราขับรถตรงดิ่งกันมาจาก San Jose, California ใช้เวลาเกือบ 10 ชม.มั้ง ถึงไม่ได้ขับ แต่ตูดแฉะแล้วแฉะอีกกันเลยทีเดียว เราออกกันตั้งแต่เย็นวันก่อนหน้า ถึงนี้ก็เช้าพอดี ไม่พูดพร่ำทำเพลง เรา 5 คน ตัดสินใจ Hiking กันเดี๋ยวนั้นเลยจ้า (แอบสงสารคนขับ แต่เค้าบอกไหว เอ้า! ไหวก็ไหว)
แชะภาพรวมกันซักนิด (อันนี้ถือได้ว่าสภาพดีสุดแล้ว)
เรียงเลย Takuya, Hassan, หยก, โอม, ไอซ์ (ทำไมชั้นหน้าดำคนเดียวล่ะ! ไอ้พวกขาว ๆ เอาแสงแดดไปหมดเบย >.<)
ก่อนเริ่ม Hiking เราก็จะต้องหาอะไรลงท้องก่อนนะจ๊ะ เริ่มที่ร้านนี้เลย (คือแบบว่าไม่มีร้านอาหารให้เลือก มันเลยจำเป็นต้องกินอ่ะนะ แต่ก็ถือว่าอร่อยใช้ได้…ก็หิวนี่!!!)
หลังจากนั้นเราก็ไปดูข้อมูลการเดินก่อน ที่นี่เค้าแบ่งเป็นหลายระดับนะ มี Difficult, Very Difficult แล้วแต่ Trail อ่ะ (จำชื่อ Trail ที่ไปมะได้ละอ่ะ) เอาเป็นว่า หยกกับไอซ์เป็นผู้หญิงบอบบาง…เหรอ? เอาระดับ Difficult พอละกัน ส่วนพวกผู้ชายน่ะเหรอจะไปเท่าไหนก็ไป 555
โอเค ต่อ ๆ แล้วเราก็นั่งรถ bus ที่เค้ามีให้ไปยัง Trail ที่ต้องการ ภาพต่อไปนี้คือภาพระหว่างเดินนะจ๊ะ
ถึงจุด ๆ นี้เกือบ 2 ชม.ละ เริ่มไม่ไหวกันละ (ร้องเท้าถ้าเป็นผ้าใบธรรมดาที่ดอกไม่ได้ดีอะไรมาก มันลื่นนะ กลัวจะไถลตกเข้าเหมือนกันนะ)
แล้วก็มาถึงจุดสิ้นสุดของระดับ Difficult เราก็จะเจอห้องน้ำ และ
อ้อ ๆ การจะ Hiking ระยะทางยาว ๆ เราต้องเตรียมน้ำกับอาหารไปให้พอด้วยนะ (อันนี้เราทำ Sandwish มาจากบ้าน… ดีนะที่ทำ ที่นี่ขายแซนวิชแฮมธรรมดา อันละตั้ง $10 หรือประมาณ 330 บาทแน่ะ บร้าหราาาา!!!)
หลังจากนี้พวกผู้ชายก็เอากล้องลงไปถ่าย ๆ นะ ขอยืมรูปมาใช้หน่อยละกัน ตัดจบไปจนสุดทางเลยละกันนะ รูปมันเยอะมากกก
คนส่วนมากมาที่นี่เค้าจะ Hike ลงไป 1 วัน และนอนข้างล่าง หลังจากนั้นก็จะ Hike กลับวันถัดไป ตอนลงไปมันไม่เหนื่อยมากนะ แต่ตอนขึ้นเนี่ย…. ไม่อยากจะคิดจ้าาาา บาดเจ็บกันมากมาย ขึ้นมาไม่ทันมืดก็หลายคน
โอเค พอละ รูปเยอะไปละ คราวนี้จุด Climax ของเรื่องมันเพิ่งจะเริ่มขึ้นจ่ะ
เนื่องจากหยกกับไอซ์กลับขึ้นไปก่อน Hike รวม ๆ ประมาณ 3 ชม. ไปกลับ ส่วนพวกผู้ชายตัดสินใจลงไปข้างล่างจ้า ไม่เห็นป้ายห้ามกันใช่มั้ยจ๊ะ สัญญาณโทรศัพท์ก็ไม่มี แบตก็หมดกันทั้ง 3 คนอีกนะ… ไอซ์กับหยกก็รอแล้วรอเล่า ตอนพระอาทิตย์ยังไม่ตกไม่เท่าไรนะ พอมีคน พอเริ่มมืดเท่านั้นล่ะ รถที่ลานจอดก็หายกันไปทีละคันทีละคัน ไอ้เราก็รอในรถ รอรอรอ มองรถบัสว่าขึ้นกันมารึยังน้า ก็ไร้วี่แวว รอตั้งแต่บ่าย 2 จนถึง 3 ทุ่ม…. บ้าไปแล้ว!!! ทำลายสถิติการรอของชั้นเลยนะ เราก็เลยตัดสินใจไปถามเจ้าหน้าที่ขับรถบัส เค้าบอกว่า รถจะหมดแล้วจ้าาาาา!!! ไม่น่าจะมีคนขึ้นมาแล้วนะ ตายล่ะสิ พอดีสายตรวจแถวนั้นเดินมา ก็เลยถาม เค้าบอกให้โทรแจ้งตำรวจตอน 4 ทุ่ม หลังจากนั้นเราก็รอในรถ รอบตัวมืด เงียบ ไร้เงาคน หนาวมาก ลมแรงมาก ไม่ถึง 10 องศาแน่นอน มีรถเพียง 3 คันที่หลงเหลือจอดอยู่ กลัวมากกก….
3 ทุ่มครึ่ง ทนไหว โทรหาตำรวจค่ะ ปกติฟังภาษาอังกฤษไม่ค่อยออกนะ แต่ ณ จุดนั้น แม่งเข้าใจหมดเลยค่ะ ไอซ์กับหยกพูดสาดคำพูดใส่ตำรวจ ว่าจะทำยังไงดี บทสนทนาเป็นดังนี้
ไอซ์: คือว่ามีเพื่อน hiking ลงไปตั้งแต่เที่ยง จนป่านี้ยังไม่ขึ้นมาเลยค่ะ ไม่รู้จะเป็นอะไรมั้ย หรือว่าติดอยู่ข้างล่างขึ้นมาไม่ได้
ตำรวจ: อาจจะติดอยู่ข้างล่างล่ะค่ะ ตอนนี้รถบัสก็หมดแล้ว คงต้องรอต่อไปนะคะ
ไอซ์: ได้ข่าวว่าข้างล่างมีตำรวจสายตรวจอยู่ รบกวนโทรเชคให้เค้าหาให้หน่อยได้มั้ยคะ
ตำรวจ: เกรงว่าจะไม่ได้ค่ะ เพราะตำรวจข้างล่างหลับแล้ว!!!
ไอซ์: แล้วต้องทำยังไงดีคะเนี่ย ที่นี่มืดมาก ไม่มีเจ้าหน้าที่ซักคน รถก็แทบจะไม่เหลือแล้ว มันมืดมาก เกรงจะเกิดอันตราย ตอนนี้รอในรถกันผู้หญิง 2 คนอ่ะค่ะ
ตำรวจ: รอในรถจนถึงพรุ่งนี้เช้าค่ะ ไม่อย่างนั้นก็ไปรอที่โรงแรมถ้ากลัวจะเกิดอันตราย
เอิ่ม! คือโรงแรมไรเรายังไม่รู้เลย พวกผู้ชายมันจอง แถมถนนแถวนี้ก็มืดด้วย รถก็ขับคนละด้านกับที่ไทย ไม่เคยขับเล้ยยยยย
หลังจากนั้น ไอซ์กับหยกก็รอต่อไปอีกครั่งชม.
ทันใดนั้น!!! ก็มีผู้ชายคนนึงถือเหมือนขวดอะไรซักอย่าง (ขวดเหล้าแน่ ๆ มโนๆ) วิ่งปรี่เข้ามา
ไอซ์: หยก ๆ สตาร์ทรถเร็ว มันวิ่งเข้ามาแล้ว
หยก: (นางยังคงไม่เห็น แต่ก็พยายามสตาร์ทรถที่ไม่เคยแตะเล้ย)
บรึ่น ๆ ไฟสาด
ไอซ์: หยก ๆ มันวิ่งเข้ามาแล้ว ทำไงดี
หยก: (งง ใครวิ่งมา)
เพียงเสี้ยววินาที ผู้ชายคนนั้นก็มาอยู่ชิดประตูแล้ว หยกเปิดไฟสูงพอดี เงยหน้าขึ้นดู เอ้า!!! Takuyaaaaa สวรรค์ทรงโปรด กลับมากันแล้ว มองไปเจอ Hassan เดินตามมาอย่างอิดโรย เอ้า!! Takuya! Where is Ohm? แล้วนางก็ชี้ไปไกล ๆ มองไปเจอผู้ชายเดินกระเผลก ๆ สรุป บาดเจ็บจ้าาาาาา เพราะเดินลงและขึ้น Grand Canyon ภายในวันเดียว เค้าบอกเพิ่งเห็นป้ายเตือนกันขากลับ! ตรึง! มันน่ามั้ย จะร้องไห้แล้วนะ ฮือออออ
ยาวมั้ย เหตุการณ์นี้ นี่เอามาเขียน 4 เดือนจากเหตุการณ์วันนั้นนะ แต่จำได้ทุกรายละเอียดเลย หึหึหึ แต่ก็สนุกมากนะครั้งนี้…
To Takuya and Hassan
Thank you for inviting me to join this trip. This is the most exciting experience in my life. I know you wanna understand my language that I wrote above. I explained about our Grand Canyon Story and our feeling at that time. You two have already known because this moment was in our memory. I enjoyed with this trip so much and got an experience with the police hahaha. Don’t be serious… I love it so much.
I miss you all
Ice